yuzmeyedevamett

Latest Posts by yuzmeyedevamett

Hayata geç kalmak diye bir şey var mıdır? Hayat dediğimiz şey; her gün, günle beraber intinaş etmez mi dünya döndükçe. Sayıları ayraç yapıp yaşantımızı organize ediyoruz, an’ albümü oluşturuyoruz hafızamıza atmak için. Zamanı yakalamak uğruna peşinden koşarken yorulduklarımızı raflarından kaldırıyorum: Zamansız değil miydi oysa gülüşlerimiz? Zamansız olmasaydı, her yokladığımda orada olmazdı; zamansız olmasaydık, yüzümüze vuran her yaz esintisinde aklımıza o gün gelmezdi. Gözlerim en iyi fotoğrafları çekerken, dilim söylenecek en güzel cümlelere müsaitken dünyamın en nahif tonundan, ellerim kağıdın üzerinde seni yazarak resmederken; albümlere sığdırabilmek, sınırlarını çizmek zamanın, ne mümkün! Yaşadığımızı hissettiren şeyler eşlikçisi hayatın. Onlar şarkısını çalarlarken kronometre elinde beklemek, işe yarayacak zamanı parçalara ayırmana. İşe yaramayacak her an yeni, yeniden var olmana karşı direnmene. Her gün sıfır noktasından başlarcasına, yeni ve her intinaş edişinde sen, farklı bir sen, yeniden. İhtimaller kovalayacak birbirini ardı sıra. Rutin görünümlü yeryüzünün çağlayanı sürükleyecek seni de akarken. Kelimelerin ötesindeki anlamlara ulaştığında başlayacak büyük devinim.

02:51

Sabah Deniz Dülgeroğlu’nun “Merdiven Altı Terapi” podcastini dinlemiştim: intinaş etmek, dilimize kazandırdığımız yeni söz grubu.

Hayattaki sınavların pusula rolü üstlendiğini, bize yön göstermek için birer ölçek olduğunu görerek kalemimize sarılacağız bu kez. Uğruna çok ter akıttık, gecelerimizi sabahlarımıza bağladık… Şimdiyse bir başlangıca son virajımızı alıyoruz.

Sınavları büyük-küçük diye nitelendirmeden ilk günkü ciddiyetle burada olan arkadaşlarım; nice sınavlar vardır akışında girmiş bulunduğumuz, nice sınavlar olacaktır önümüzde korkusuzca karşılayacağımız. İçimizdeki dürüst yaklaşım, hoşgörü, sevgi ve saygı bize bu sınavları kazandıracak yegâne güçtür. Gönlünüzce bir sınav diliyorum sizlere, başarılarınız ne ilk ne de son olsun.

Geleceğinize emin adımlarla yürüdüğünüz, yolculuğunuzun emek kokan yılmaz adımlarında umutlarınızın taze kaldığı, güneşli yarınlarınız olsun.

Baktığın değil, daldığın yerdeyim. Cümle arası iç çekişlerin, kafanda taşıdığın sensizliklerinim. Karanlığın sarhoşluk etkisi uyandırdığı vakitlerde, damar yolunu bulmuş bir esinim. Yazılmamış senaryolarının sessizliklerindeyim, sınırları belirsiz gölgelerinin tekinsiz bekçisiyim.

Sakla kinini en derinlerine

Gününü bekler kaybedilecek savaşlarının

İnsan en çok da varmak istediği yerden koşarak uzaklaşır. Duvarlara çarpmak istediği sözcükleri kanatır boğazını en çok. Adımları hızlanırken hayatın, düğümleri dolanır ayaklarına yutkunmamış boğazların.

Az önce böyle bir an’a şahitlik ettim. Gülümsetti.

Thich Quang Duc

eppur si muove

Krzysztof Kieślowski

Babam yanımda olsaydı burada fotoğrafımı çekerdi.

Yara izlerini seviyorum.

Sen kalbimi durdurdun

Dünya dönmesin dursun.

Bugünün şarkısı olsun.

Redd konserine giderken takside çalıyordu, şimdi dönüyorum saat 00.47 ve yine bu şarkı.

Ben ümitsiz aşklar için yaratılmışım

Ayrılıklar için, sonsuz kederler için

Ne zaman ta derinden sevsem bir kadını

Ezilmeli yeni açmış gülleri kalbimin

En güçlü zehir olmalı aşk dediğin

Alkol gibi damarlarıma yürümeli

Sarmalı her yanımı gece olunca

İçimde bir çıbancasına büyümeli

İnsan sevince her gün bir kez ölmeli

Her gün bir başka yerine saplanmalı o kurşun

Yollara düşmeli, perişan deli divane

Erimeli potasında o garip var oluşun

Artık uzak bir anıdır huzur ve sükun

O büyük yangın başlamışsa yürekte

Bir gün gelir de bu çaresizliğin

Aranır bütün tesellisi ölmekte

O yerde sevilmek de yalan sevmek de

Nereye baksan dizboyu karanlık

Boşuna bir ışık arama göklerde

Her şeyinle aşkın içindesin artık

Böyle gitgide derinlere çeker o bataklık

Orada ölümsüz olur nice kara sevdalı

Sevmek, hiç sevilmeden; korkunç güzel

Aşk dediğin karşılıksız olmalı.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Eskişehir’de lise yıllarımda Mackbear’a giderdim. Terası olan mekanları çok severim, oranın da terası vardı. Üst kat, insanlardan uzak ama kopuk değil, su boyuna bakıyor.

Şimdi üniversitedeyim ve başka bir şehirdeyim. Gittiğim mekanda teras varsa o mekandaki vadem uzun oluyor ve sadakat programıma geçiş yapıyoruz.

Evet, Mackbear’dan yazıyorum.

Tarih tekerrür eder.

Hayatı satranç tahtası gibi kullananların yanında benim bütün kartları açık oynamam.

Bir olaya tepkimi anında koymam. Doğada fizik yok mu; fizikte hangi etkinin tepkisi gecikmeli gelir.

Stratejik davranamamam. Buna diyecek bir şeyim yok; matematik de doğada olan bir şey ve bu bende yok. “Politik ol” diyen arkadaşlarım ya da tiyatroyla ilgilenen arkadaşlarım, bu konuya çalışmam gerekecek.

Açık iletişim ve netlik taraftarıyım.

Ben bir Ayten'dir tutturmuşum oh ne iyi

Ayten'li içkiler içip sarhoş oluyorum ne güzel

Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin

Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor

Şarkılar söylüyorum

Şiirler yazıyorum Ayten üstüne

Saatim her zaman Ayten'e beş var

Ya da Ayten'i beş geçiyor

Ne yana baksam gördüğüm o

Gözümü yumsam aklımdan Ayten geçiyor

Bana sorarsanız mevsimlerden Aytendeyiz

Günlerden Aytenertesidir

Odur gün gün beni yaşatan

Onun kokusu sarmıştır sokakları

Onun gözleridir şafakta gördüğüm

Akşam kızıllığında onun dudakları

Başka kadını övmeyin yanımda gücenirim

Ayten'i övecekseniz ne ala, oturabilirsiniz

Bir kadeh de sizinle içeriz Ayten'li

İki laf ederiz

Onu siz de seversiniz benim gibi

Ama yağma yok Ayten'i size bırakmam

Alın tek kat elbisemi size vereyim

Cebimde bir on liram var

Onu da alın gerekirse

Ben Ayten'i düşünürüm, üşümem

Üç kere adını tekrarlarım, karnım doyar

Parasızlık da bir şey mi

Ölüm bile kötü değil

Aytensizlik kadar

Ona uğramayan gemiler batsın

Ondan geçmeyen trenler devrilsin

Onu sevmeyen yürek taş kesilsin

Kapansın onu görmeyen gözler

Onu övmeyen diller kurusun

İki kere iki dört elde var Ayten

Bundan böyle dünyada

Aşkın adı Ayten olsun

Ümit Yaşar Oğuzcan

Bazen her şey kendinde dışarıya çıkacak gücü bulmakla başlıyor.

Çocuk olarak geçirmediğim ilk bayram.

Ailemin gözünde çocuk olduğumun bir kanıtı daha.

Bayram harçlığı aramızdan ayrıldı bu bayram. Değişime birinci elden şahitlik yapıyorum. Bayram harçlığıyla beraber ayrılan çocuksu sevinçlerimiz ya da hüzünlerimiz değil ama. Onlar hâlâ içimde.

Bayramın 2. günü, uzak akrabalarım ve onların arkadaşlarıyla İskenderun’daydık. Abim bir ara markete gitti, geldiğinde çocuklara ıvır zıvır bir şeyler getirdi. Çocuklara tatlı bir şeyler getirdi ve o çocuklar arasında ben yoktum yani. Tatlıya da çok düşkünüm, çocuklara tatlı verilirken kedinin ciğere baktığı gibi bakmış olabilirim. Ben bakarken bir şeyler verilmeye devam etti ve ben de bakmaya… Yetişkinler tatlı yemiyordu nasılsa. Ben de kendime çocuktum ya, millet ne bilsin koca kız görüyorlar dışarıdan.

Bu bayram çocuk olarak geçirmediğim ilk bayramdı.

Paris

Yadyodaki derslerde kendimi Granny oyununun içerisindeymişim gibi hissediyorum.

Gideceğim her yere 1 saat öncesinden gitme alışkanlığıma bir son vermeliyim.

Bizim Büyük Çaresizliğimiz’i okurken gelen bir telefon, kardeşimden.

-Sana bir şey attım internetini aç.