Your personal Tumblr library awaits
Sardunyalar soldu elimde.
Daha çiçek açmam artık ben..
Olmuyor, yapamıyorum. Kafam bile kabul etmiyor artık beni, dört duvarla bile küsüm. Sevilmek istemiştim halbuki, bir gece yarısı gülümseten birkaç söz ile. Ağlamamak için zor tutuyorum kendimi, ellerimi sıkıyorum, "neden sevilmedim?" diye soruyorum kendime. Niye yapıyorlar bana bunları? Ben herkese iyi gitmeye çalışırken, temiz düşünmek için uğraştıkça. Bir gün kirlenirsem ve herkesi kirletmeye başlarsam suçlusu ben değilim..
Bir akşamüstü yenilirim kendime hep.
Dize yatmalı ve saç okşamalı bir uykuya ihtiyacım var.
Kaç güneş battı o gece de bilmiyorum ama bir daha hiç sabah olmayacak gibiydi. Bir söz kaç güneş batırır, o zaman öğrendim.
Uzun süren fedakârlık bir kalbi taşa çevirebilir.
Bir kördüğüm ki içim, çözdükçe dolaşıyor.
En mutlu anımda bile gözlerim nedensizce birkaç dakikalığına boşluğa dalıyor. Bir şeyler eksik ve düzeltemiyorum.
O kadar çok yoruldum ve o kadar çok savaşmak zorundayım ki..
Sevilmemesi gereken biriymişim gibi hissettiriyorlar.
Yaramın nerede olduğunu bilmiyorum. Yalnız bir yerlerim acıyor..
Ben pek sevilmedim, o yüzden garip bir kişiliğe sahibim. Aldırış etmeyin..